چهره ی مومن از دیدگاه حضرات علی (علیه السلام)

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم 

وَ قَالَ [علیه السلام] فِى صِفَةِ الْمُؤْمِنِ
و درود خدا بر او ، فرمود: در توصیف مؤمن

الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِى وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِى قَلْبِهِ
شادى مؤمن در چهرة او ، و اندوه وى در دلش پنهان است
أَوْسَعُ شَیْ‏ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَیْ‏ءٍ نَفْساً
 سینه اش از هر چیزى فراخ تر ، و نفس او از هر چیزى خوارتر است

یَکْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ یَشْنَأُ السُّمْعَةَ
برترى جویى را زشت ، و ریاکارى را دشمن مى شمارد،
طَوِیلٌ غَمُّهُ بَعِیدٌ هَمُّهُ کَثِیرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ
اندوه او طولانى ، و همت او بلند است، سکوتش فراوان ، و وقت او با کار گرفته است،
شَکُورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِکْرَتِهِ
شکر گزار و شکیبا و ژرف اندیش است
ضَنِینٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِیقَةِ
به احتیاج خود بخیل است(ظاهر نمی کند و نمی گوید) و نرم خو و فروتن است،
لَیِّنُ الْعَرِیکَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ .
نفس او از سنگ خارا سخت تر اما در دیندارى از بنده(بَرده) خوارتر است.