بسم الله الرحمان الرحیم
ال الله لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی
خدا نیست که معبودى جز او نیست زنده و برپادارنده است نه خوابى سبک او رافرو مىگیرد و نه خوا گران آنچه در آسمانها
الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّبِإِذْنِه یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ
و آنچه در زمین است از آناوست کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش
یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْعِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ
شفاعت کند آنچه درپیش روى آنان و آنچه در پشتسرشان است مىداند و به چیزى از علم او جزبه آنچه بخواهد احاطه نمىیابند کرسى او آسمانها و زمین را در بر
حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿255﴾ لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ
گرفته ونگهدارى آنها بر او دشوار نیست و اوست والاى بزرگ (255) در دین هیچ اجبارى نیست و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است
فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا
پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار که ن را گسستن نیست چنگ زده است و
وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿256﴾ اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ
خداوند شنواى داناست (256) خداوند سرور کسانى است که ایمان آوردهاند آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى
وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ
به در مىبرد و[لى] کسانى که کفر ورزیدهاند سرورانشان [همان عصیانگران=] طاغوتند که آنان را از روشنایى به سوى تاریکیها به در مىبرند
النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿257﴾
